اجازه بدین اینطوری شروع کنم که مثلا در اون زمان فرض می‌کنیم یک قبیله ۵۰۰ نفر بوده و یک قبیله دیگه ۱۰۰ نفر. خوب اگه این دو قبیله به دلایلی در سال ۳ بر هم هم جنگ میکردند و قبیله‌ای که ۵۰۰ نفر جمعیت داره در هر جنگ ۵۰ مرد جنگی از دست میداد در عرض ۲ یا ۳ سال این قبیله محکوم به فنا بوده. بخاطر همین هم این مردم پیشبینی هایی میکردند تا از انقراض خود جلوگیری کنند. طبیعتا در بیانانی که جنگ‌های قبیله‌ای به دلیلی میتونسته اتفاق بیفته مردان که قدرت جنگیدن داشتند مهمتر به شمار می‌رفتند و به همین خاطر رییس قبیله که قانون گذار بوده قوانین تو طوری طراحی میکرده که مردان آزادی بیشتری داشته باشند. مثلا اگر جنگی میشده مرد حق داشته در جنگ زنانی که به اسارت گرفته جز
مایملک خود بکنه که در قران این کار با واژه "ملکت ایمانکم" شناخته میشه.
در این قبایل بخاطر تلفاتی که از مردان جنگی داده میشده مجبور بوده اند که
زنانی اسیر را به گنیزی بگیرند و حق آزادانه تجاوز جنسی به آنان را داشته
باشند.
مثلا اگر در هر جنگی همین قبیله که نام بردیم [۵۰۰ نفر] تعداد ۲۰
اسیر زن می‌گرفتند و هر ساله ۳ تا جنگ انجام میشده، هر ساله ۶۰ گنیز
میگرفته اند و این ۶۰ گنیز در عرض ۱۰ سال ۶۰۰ تا فرزند میزاییدند و اگر نصف
نوزادان را پسر احتمال بدهیم از این گنیزان سالی ۳۰۰ مرد جنگی به قبیله
اضافه میشده، البته فرزندان دختر را هم فراموش نکنیم که آنها هم به عنوان
سرمایه‌های تولیدی و بعد از رسیدن به سنّ بلوغ به عنوان مادران زاینده
تولید مردان جنگی میکرده اند.
به همین خاطر است که در اسلام گرفتن زن به گنیزی و تجاوز جنسی به او کاملا
آزاد و قانونی و حلال است و حتی زن شوهر دار که شوهرش هنوز زنده است [نسا
۲۴] از این قانون مستثنا نبوده. البته این یک برداشت کلی همه جانبه بود.
در مورد مثلا مورد نام برده شده در پست میشه گفت وقتی موضوع دیه و قصاص و
رد و بدل کردن دو طرفه اسیران پیش میومده این قوانینی که در پست میبینیم
کاملا در راستای نجات قبیله از فروپاشی و انقراض در مقابل دشمنان خارجی
کمک شایانی میکرده. یا مثلا وقتی یک زن حق دیه و قصاصش کمتر از مرد باشه،
مردان جنگی آن روز میتونستند به راحتی هر چند زن را به اسارت بگیرند و از
این راه هم به درامد [برده فروشی] قبیله بیفزایند و هم اینکه آزادانه و
بدون ترس از محدودیت‌های قوانین رییس قبیله به آنان تجاوز جنسی بکنند و
فرزندان بسیاری [مردان جنگی] برای آینده قبیله از خود بجا بگذارند. مثلا
همین دیه را در نظر بگیریم که اگه امروزه بخواهیم تصویری از این عمل به دست
بیاریم میشه اینطوری گفت که مثلا فرض کنید مردی از یک خانواده یا یک قبیله
بر اثر یک زد و خوردی کشتهٔ میشه و این خانواده یا رییس قبیله در ازای آن
مقتول ۱۰۰ شتر دریافت میکنند، امروزه این را میشود اینطوری مقایسه کرد کا
خانواده مقتول تعداد ۱۰۰ تا ماشین اتوبوس یا کامیون را دریافت میکنه و با
این تعداد ماشین دریافت شده به عنوان حق دیه میتونه خیلی کارها بکنه. در
آن زمان یک شتر رو میشه به جرات امروزه با یک تریلی ۱۸ چرخ مقایسه کرد.
حتی ماجرای مهریه مرد به زن در نکاح اسلامی مربوط به خریدن یک زن است.
ازدواج متعه:
متعه در زبان عربی از مصدر "مطاع" گرفته میشود و معنی
"جنس" و یا "کالا" میدهد. ویژگی دادن واژه "متعه" در فرهنگ اسلام برای این
نوع ازدواج زیاد شگفت به نظر نمیرسد. زیرا در اسلام و قانون اساسی آن
قران "ایه ۱۱ سوره شعوری" زن وسیله ارضاع شهوت مرد و تولید مثل به شمار
رفته است. از این رو ودجود زن برای مرد در واقعا مانند وجود یک متاع و یا
کالا است. بهمین جهت برای ازدواج موقت مرد با زن که ممکن است تنها برای یک
نوبت همخوابگی انجام شود، واژه متعه به معنی متاع کوجک و مونث گزینش یافته
است. در این نوع ازدواج بنا به شیوه‌ای که در زمان قبل از اسلام معمول
بوده زن و مردی با یکدیگر برای همخوابگی وارد گفتگو می‌شدند و زن موافقت
می‌کند در برابر دریافت مبلغ معینی از مرد خود را برای مدتی که هر دو با
آن موافقت میکنند در اختیار مرد بگذارد و پس از پایان آن مدت از مرد جدا
شود. بدیهی است که پیمان یاد شده میتواند بین آن دو با موافقت هر دو ادامه
یابد.
متعه یک نوع ازدواج موقت به شمار میرفت. برای ایجاد چنین رابطه ای، مرد به
زن میگفت: من در برابر پول معینی که به تو می‌پردازم برای مدت محدود و
معلومی از بدن تو لذت خواهم برد. هدف چنین ازدواجی تنها بهره برداری جنسی
از زن و رفع نیاز نفسانی مرد بود. به گفته دیگر در این نوع ازدواج هیچیک از
هدف هایی که در سایر ازدواج‌ها مورد نظر قرار می‌گیرد مانند تولید نسل و
غیره در میان نبود و هدف تنها بهره گیری از لذت جنسی بود. ازدواج متعه
بعد‌ها در اسلام منع گردید.
ابو الحسن مسما، الجامع، الصحیح [بیروت: بدون تاریخ]، جلد ۳. سرفصل ازدواج، صفحه ۱۳۰ و ۱۳۱
ازدواج
اماء: که ازدواج با کنیزان بود. اگر کسی کنیزی را می خرید، بی آن که مهری
برای آن بپردازد، همسرش می شد و می توانست او را به دیگری بفروشد. این
ازدواج دقیقا وارد اسلام شد و امروزه جزیی از قانون برده داری اسلام است.
بطوری که خریدن گنیز یا به اسارت گرفتن او در حکم ازدواج با اوست و یکی از
راه‌های محرمیت در اسلام خریدن یا به اسارت گرفتن گنیزه. بر طبق احکام
اسلام حتی شوهر داشتن آن گنیز هم نمیتواند جلوی این حق استفاده جنسی صاحب
او را از او بگیرد.
نکاح مطلق: به آن "ازدواج بویسله پیمان زناشویی"
و یا "ازدواج دوست مآبانه" میتفتند که مردی با پدر و مادر دختر صحبت میکرد
و دختر آنان را خریداری میکرد و مبلغی بابت این خرید به پدر و مادر آنان
می‌پرداخت که به آن "صداق" [ص با کسره می‌گفتند که این صداق بعد‌ها تبدیل
به مهریه شد. که این ازدواج باعث افزونی در آامد خانواده دختر میشد. حتی در
خانواده‌های عرب قبل از اسلام به محض تولد نوزاد دختری مردم به پدر و
مادرش شادباش می‌گفتند. اگر چه در این نوع ازدواج حقوق زن و مرد برابر بود
ولی یکی از شرایط این نوع ازدواج این بود که فرزندی که از این ازدواج
بوجود میاید به طایفه مادر کودک تعلق می‌گرفت. که محمد این نوع ازدواج را
تغییر داد به این صورت که فرزند به طایفه پدر تعلق می‌گرفت. اهمیت این
قانون برای تازی‌های بیش از اسلام این بود که هنگامی که تازی‌ها به قبایل
دیگر حمله میکردند و زنان باردار را به غنیمت می‌گرفتند فرزند به مردی تعلق
می‌گرفت که مادر باردار را به غنیمت یا ربوده بود.
برگرفته از کتاب زن در ادیان ابراهیمی صفحه ۱۵۰
در
اسلام مرد قیم (نسا ۳۴) زن محسوب میشه و در همین قرآن میگه که زن فراموشکار است،
در همین آیه الله به مرد اجازه میده که فقط در صورتی که بترسه که زن از او اطاعات
نخواهد کرد حق داره او را کتک بزنه.
به
همین خاطر در شهادت گرفتن بایستی دو زن به شهادت گرفته بشودن تا اگر یکی فراموش
کرد آن دیگری او را به خاطر آورد. همین آیه را محمد در حدیثی تایید میکنه و بدون
تعارف میگه زن ناقص العقل است. پیامبر بدون تعارف گفت زن یک عورت متحرک است و بایستی
در خانه نگه داشته شود. چیزی که به روشنی در قرآن و سنت دیده میشه اینه که زن به
عنوان یک انسان کامل با حقوق کامل یک انسان شناخته نشده. در سوره ال عمران آیه ۱۴
به روشنی و بدون هیچ تعارفی الله زن را جز اموال دنیوی مرد محسوب میکنه و نام او
را در کنار زمین و اسب و جواهرات مرد میاره. الله در سوره اعراف ۱۸۹ به روشنی میگه
که زن را برای خاطر آرامش مرد آفرید. حتی بعضی از فقهای‌های اسلام زن را جز
نباتات و حیوانات نامیده اند که برای آسایش خاطر مرد آفریده شده. در سوره ۲۲۳ بقره
زن را کشتزار مرد مینامد که از هر جا خواستید وارد شوید. به همین خاطر است که زن
حق ندارد درخواست تمکین مرد [هر کجا و به هر تعداد و هر زمان] را رد کند ولی مرد
فقط تعداد انگشت شماری در سال اجبار برای تمکین زن داره. الله در آیه ۳ سوره نسا
به مرد مسلمان میگه اگر می‌ترسید که عدالت را رعایت نکنید به گنیزانتان اکتفا کنید.
در آیه ۲۹ همین سوره میگه اگر نمیتوانید زن آزاد بگیرید از گنیزانتان استفاده بکنید.
حتی در آیه ۲۴ نسا الله به مرد مسلمان اجازه میده به گنیز شوهر داری که در جنگ اسیر
شده تجاوز جنسی بکنه. برتری مرد را بر زن در تمام احکام اسلام میشود براحتی دید
از آن جمله حق طلاق، نکاح، وظایف زنان، محدودیت‌های اجتماعی و مدنی زنان، گزینش
آزادانه شغل هایی مثل قضاوت و امثالهم که زن را بر مرد برتری اجتماعی میده و بر
مرد حاکم میکنه،
وقتی
خوب به فلسفه اسلام نگاه می‌کنیم میبینیم که برتری‌های زن نسبت به مرد در اسلام
فقط از جنبه اخلاقی و احساسات تند و رقیق زن است. که چون احساساتی است و زود رنج
بایستی او را در خوردن و لباس پوشیدن و مسکن دادن و خوابیدن و موجبات رفاه و آسایش
او را فراهم آوردن بایستی بر مرد مقدم باشد. درست مثل کودکی که بخاطر ضعف‌هایش در
موارد خورد و خوراک به او تقدم میدهیم ولی در مورد حقوق سیاسی و اجتماعی زن به هیچ
وجه بالاتر از مرد نیست. البته این تقدم‌های کودکانه زن بر مرد را که نام بردم در
صورتی است که زن از مرد اطاعات کند و وظیفه اش را نسبت به شوهر بخوبی انجام دهد.
وگرنه مرد میتونه هوو سرش بیاره، نفقه را قطع کنه یا براش لباس نخره، در مورد سکس
بهش بی محلی کنه [و با همسران قانون دیگر خود خوش بگذرونه] و کتکش بزنه. حتی به
بهشت رفتن زن به رضایت شوهر بستگی داره. فلسفه اسلام اینه که زن تا وقتی که در
خانه پدر است [در صورت حفظ آبروی پدر] دری از در‌های بهشت را به روی پدر میگشاید،
و وقتی به خانه شوهر رفت نصف دیگر ایمان شوهر خود را تکمیل میکنه یا وقتی مادر میشود
فقط بخاطر اینکه فرزندی برای اسلام میاورد و برای اسلام تربیت می‌کند احترامش در
مقابل فرزندان واجب است. ولی یک زن تنها بدون پدر و برادر و شوهر و فرزند هیچ
حقوق اجتماعی یا سیاسی نداره. خلاصه کنم که زن در اسلام به عنوان شهروند درجه دوم
محسوب میشه که بایستی همیشه زیر دست یک مرد باشه و تابع اوامر او. یک برده جنسی
که حتی در مواردی مرد حق داره او را به قتل برسونه بدون اینکه قصاص بشه.
 |
زن مملوک مرد است
اگر سجده کردن برای غیر خدا جایز بود، دستور میدادم تا زن
در برابر شوهرش سجده کند. (فروع کافی، ج 5، ص 507)
مکارم الاخلاق طبرسی ص 616
الكافي، ج5، ص: 508 |
قانون غیرت [شرف]:
هرگاه مرد همسر خود را در حال زنا با مرد اجنبی مشاهده کند و علم به تمکین زن
داشته باشد میتواند در همان حال آنان را به قتل برساند و در صورتی که زن مکره
(مجبور) باشد فقط میتواند مرد را به قتل برساند. ماده ۶۳۰ قانون مجازات اسلامی
قانون
قصاص شرط ابوت: پدر و جد پدری در صورت کشتن فرزند قصاص نمی‌شوند. ماده ۲۲۰ قانون
مجازات اسلامی
سيد قطب يکي از بنيانگذارانجنبش اسلاميست، در توجيه حق تنبه مرد در آيه فوق چنين تلاش ميورزد:
"
و شواهد الواقع، والملاحظات النفسية، علي بعض أنواع الانحراف، تقول: إن
هذه الوسيلة تکون انسب الوسائل لإ شباع انحراف نفسی معين، و إصلاح سلوک
صاحبه . . . و ارضائه . . في الوقت ذاته !. . . فربما کان من النساء من لا
تحس قوة الرجل الذي تحب نفسيها أن تجعله قيماً و ترضي به زوجاً إلا حين
يقهرها عضليها ! و ليست هذا طبيعة کل امرأة و لکن هذا الصنف من النساء
موجود . وهوالذي قد يحتاج الي هذه المرحلة الاخيرة . . . ليستقيم و يبقي
علي الموسسة الخطيرة . . . في سلم و طمأنينة." ( في ظلال القرآن، سيد قطب
في تفسير النساء: 34 ) يعني :
" حقايق زندگي و مشاهدات رواني، از
اشکال معين انحرافات بيانگر اين است که اين روش ( تنبه فزيکي زن ) يکي از
مناسب ترين راه ها جهت فرونشاندن گمراهي و خطاي ويژه است، اصلاح خصوصيات يک
شخص . . . و راضي ساختن او ( زن ) . . . در عين حال! حتي بدون موجوديت اين
شکل از انحراف رواني، ممکن بعضي از زن ها نخواهند بر قدرت مرد، کسي که
دوست دارند که او ( مرد ) باغبان يا همسرشان باشند، اعتراف کنند. بجز
هنگامي که مرد از لحاظ فزيکي بر آنها غالب شود! اين طبيعت هر زني نيست. اما
اين نوع ( زن ) وجود دارد. و زنان اين چنيني براي اينکه درست شوند نياز به
معالجه دارند و . . ." ( 60 )
 |
زن حیوانیست برای آمیزش و ارضا جنسی مرد:
«و از عنایات الهی در خلقت زمین، تولد حیوانات مختلف است… که بعضی
برای خوردن اند… و بعضی برای سوار شدن و زینت… و بعضی برای بار
کشیدن… و بعضی برای تجمل و آسایش… و بعضی برای آمیزش… و بعضی
برای تهیه ی پوشاک و خانه و اثاث…»
زنها به سبب ضعف عقولشان و جمود و انحصارشان بر ادراک جزئیات و رغبت
آنها در زخارف دنیا، از روی حق و صدق، نزدیک است ملحق به حیوانات زبان
بسته بشوند، چرا که اغلب، سیره آنها حکم چهار پایان را دارد ولی کساء و پوشش
آنها به صورت انسان است، تا اینکه از مصاحبت با آنها و از برخوردشان تنفر حاصل
نشود و در نکاح با آنها رغبت و میل حاصل شود و از این جهت در شرع مطهر، جانب
و طرف مردان غلبه پیدا کرده است.
منبع : الحكمة المتعالية فى الاسفار العقلية الاربعة، ج7، ص: 137
اسفار اربعه7: 136 مکتبه مصطفوی |
بعضي از روشنفکران اسلامي، با اقتباس
گفته فوق مي گويند: " هذا الي جانب من يقول أن النشوز هو حالة مرضية تنتاب
المرأة و هذه الحلة المرضية نوعان: الاول هي الحالة التي تلتذ فيها المرأة
بأن تکون الطف الخاضع و بأ ن تضرب و تعذب و هو ما يسمي في علم النفس
(Masochism ) و الثاني هو الحالة المرضية التي تلتذ فيها المرأة بأن توقع
الأذي بالغير و أن تتسلط و تتجبر و تتحکم و تسيطر و هذه الحالة تسمي (
Sadism ) في علم النفس فمثل هذه المرأة لا حل لها سوي انتزاع شوکتها و کسر
سلاحها الذي تتحکم به و سلاح المرأة أنونتها اما المرأة الاخري التي لا تجد
لذتها الا في الخضوع و الضرب فالضرب لها علاج، و من هنا تتفق کلمة القرآن:
و اهجروهن في المضاج و اضربوهن مع أحدث ما وصل اليه علم النفس العصري في
فهم المرأة الناشز، فکانت هذا الکلمة من المعجزات العلمية للقرآن اذ تلخص
ما اتي به علم النفس في مجلدات عن المرأة الناشز و علاجها ." يعني:
"
ياغي گري ( نشوز ) زن يک حالت پزشکي است و به دو نوع است: نخستين حالت اين
است که زن براي اينکه همسر مطيع باشد، از شکنجه و آزار احساس آسايش و لذت
ميکند و به آن رغبت دارد. و اين چيزي است که رضا به جفاي معشوق ناميده
ميشود. دومين حالت هنگامي است که زن دوست دارد به همسرش صدمه زده و به حريف
پيروز شده و مسلط شود. چيزي که ساديسم ناميده ميشود. زنان اين چنيني علاجي
جز نابودي ابزار تسلط شان، که عبارت است از طبيعت زنانه آنها، ندارند. اما
زنان ديگري، آنهائي که از اطاعت و تنبه شدن لذت مي برند راه علاج و درمان
شان تنبه فزيکي است. بنابراين دستور قرآن: تبعيد کنيد آنها را در کنج خانه
ها و بزنيد آنها را، موافقت دارد با کشفيات جديد روان پزشکي در زمينه درک
زن ياغي و متمرد. اين نمونه اي از معجزات علمي قرآن است، زيرا اين نتيجه و
حاصل حجم بزرگي از تحقيقات علم روانشناسي در زمينه زنان متمرد و ياغي است. "
( 61 )
همین حرفو تفسیر نمونه در تفسیر آیه ۳۴ سوره نسا میزنه که
بار‌ها تو پست هام نشون دادم و از تکرار آن خود داری می‌کنم و فقط قسمتی
خلاصه گونه از این تفسیر رو اینجا میذارم:
زيرا: اولا: آيه ، مساءله
تنبيه بدنى را در مورد افراد وظيفه نشناسى مجاز شمرده كه هيچ وسيله ديـگـرى
دربـاره آنـان مفيد واقع نشود، و اتفاقا اين موضوع تازه اى نيست كه منحصر
به اسلام باشد، در تمام قوانين دنيا هنگامى كه طرق مسالمت آميز براى وادار
كردن افراد به انـجـام وظـيـفـه ، مؤ ثر واقع نشود، متوسل به خشونت مى
شوند، نه تنها از طريق ضرب بـلكـه گـاهـى در مـوارد خـاصـى مـجـازاتـهـايـى
شـديـدتـر از آن نـيـز قايل مى شوند كه تا سرحد اعدام پيش مى رود. ثالثا:
روانكاوان امروز معتقدند كه جمعى از زنان داراى حالتى بنام تفسير
((مازوشيسم )) (آزارطـلبـى ) هـسـتـنـد و گـاه كه اين حالت در آنها تشديد
مى شود تنها راه آرامش آنان تـنـبـيـه مـختصر بدنى است ، بنابر اين ممكن
است ناظر به چنين افرادى باشد كه تنبيه خفيف بدنى در موارد آنان جنبه آرام
بخشى دارد و يك نوع درمان روانى است . مـسلم است كه اگر يكى از اين مراحل
مؤ ثر واقع شود و زن به انجام وظيفه خود اقدام كند مـرد حـق نـدارد
بـهـانـه گـيـرى كـرده ، در صـدد آزار زن بـرآيـد، لذا بـه دنبال ايـن
جـمـله مـى فـرمـايـد: ((اگـر آنـها اطاعت كنند به آنها تعدى نكنيد)) (فان
اطعنكم فلا تبغوا عليهن سبيلا) آیه 34 سوره نساء- تفسیر نمونه
هر دو نقل بالا بيانگر و مبتني بر دستورات ضد انساني و زن ستيز قرآن است که
مي گويد زنان گمراه را بزنيد تا از گمراهي باز گردند. اما درک وباوري که
اين خصلت يعني ياغيگري را جز طبيعت زن دانسته و آنرا ناشي از سرشت خلقت مي
پندارد، چرا راه علاج را بر تنبه جسمي زن مي بيند. چنانچه مشاهده مي کنيد
اسلاميون اين " بيماري ذاتي" که خواست خداي متعال است، را معجزه خوانده و
براي توجيه اين همه بربريت و زن ستيزي وقيحانه از علم روانپزشکي نيز
استمداد ميجويند. از قرآن گرفته تا گفتار و کردار محمد پيغمبر اسلام و
اعوان و انصارش، همه تنبه جسمي زن را توجيه نموده اند و اين حقي است از آن
مردان و فقط مردان. مردي که از تمرد و ياغيگري زنش بيم دارد، نخست او را
نصيحت کند، اگر اين امر کارگر نيفتاد مرد حق دارد که از بستر او دوري جويد،
اگر اين هم مؤثر نيفتاد او ( مرد ) حق دارد که زنش را بزند.
سيد قطب ديناميزم راندن زن و پاسخ ندادن به نياز هاي جنسي اش را وقتي که نصيحت کار سازنيست، چنين توضيح ميدهد:
"
هنا يجيء الا جراء الثاني . . . حرکة استعلاء نفسية من الرجل علي کل ما
تدل به المرأة من جمال و جاذبية . . و اهجروهن في المضاجع . . والمضجع موضع
الإغراء والجاذيبة، التي تبلغ فيها المرأة الناشز المتعالية قمة سلطانها.
فأذا استطاع الرجل أن يقهر داوفعه تجاه هذا الاغراء، فقد أسقط من بد المرأة
الناشز أمضي أسلحتها التي تعتز بها." (سيد قطب، في ظلال القران، في تفسير
سورة النساء:34) يعني:
" اينجا مرحله يا فاز دوم مي آيد . . . مرد
بايد که يک حرکت برتر رواني بر عليه همهٌ جذابيت و زيبائي زن بکار گيرد، از
طريق دوري جستن ويا راندن او از بسترش. زيرا بستر محل اغوا و فريب است،
جائي که زن متمرد به اوج قدرتش دست ميابد. اگر مرد بتواند به ميلش بر ضد
اغواي زن فايق آيد، آنگاه است که او ( مرد ) موفق به خلع سلاح شده است." (
62 )
يکي ديگراز اسلاميست ها گفته هاي فوق را چنين تکرار ميکند: " هجرها . . هو
علاج رادع للمرأة مذل لکبريائها، فإن أعز ما تدل به هو أنوثتها، وأقوي ما
تغزو به الرجل هو هذا السلاح . . . فأذا فله لها . . . فقد أبقاها بلا سلاح
. . و ذلک أن ما تشعر به المرأع من هزيمة." ( البهي الخولي، الاسلام و
المرأة ألمعاصرة، ص 105 ) يعني:
" اين راندن از خود جنسي، علاجي است
که زن ياغي و متمرد را از ياغيگري باز ميدارد، و باعث جريحه دار شدن
غروراو ( زن ) ميگردد. چيزي که مهمترين گنجينه زن محسوب ميشود زنانگي او
است . . . بنا براين ضربه خوردن آن تحقير آميزترين شکست براي او ( زن )
است." ( 63 )
بنا براين مرد حق دارد که زنش را از خود براند يعني با
او مقاربت جنسي نکند و او را تنبه فزيکي نمايد، هرگاه از ياغي گري او
بيمناک است. زن اما، هرگز حق ندارد که به همچون راه کردي جهت اصلاح شوهر
متمردش دست برد،
چنانچه از آيه زير مستفاد ميشود: " و إن أمرأة خافت من بعلها نشوزأ
او اعراضأ فلا جناح عليهما أن يصلحا بينهما صلحاً و الصلح خير" ( سوره
النساء: 128 ) يعني: " و اگر زني از شوهرش بيم آن داشت که با وي راه مخالف و
بد سلوکي پيش گيرد يا از او دوري گزيند باکي نيست که هر دو طريق مصالحت و
سازگاري بنمايند." ( 64 )
از آيه هاي 34 و 128 سوره نساء به روشني
بر مي آيد که، هنگامي که زني از ياغيگري و بي وفائي شوهرش هراس دارد، قرآن
به او دستور مدارا و سازش ميدهد، ولي وقتي قضيه بر عکس است يعني مرد بيم
ياغي گري از جانب زنش را دارد، قرآن در دفاع از حق مسلم و يزداني مرد بر
خواسته و دستور راندن او ( زن ) از بستر و سر انجام استفاده از زور را
ميدهد.
بخاري در حديث زير مثالي از حق اختيار زن ميآورد، هرگاه که
او از جفاکاري و بيوفائي شوهرش بيمناک باشد: "عن عائشة- و إن امرآة خافت من
بعلها نشوزأ أو اعراضأ- قالت: هي المرأة تکون عند الرجل لا يستکثر منها
فيريد طلاقها و يتزوج غير ها، تقول له: امسکني و لا تطلقني، ثم تزوج غيري ،
فأنت في حل من النفقة علي و القسمة ليي فذلک قوله تعلي ـ فلا جناح عليهما
أن يصلحا بينهما صلحا والصلح خير ــ." ( صحيح بخاري عربي ــ إنجليزي جزء 7
حد يث 134 ) يعني:
" از عايشه ( راجع به اين آيه که ميگويد: و اگر زني از شوهرش بيم آن داشت
که با وي راه مخالفت و بد سلوکي پيش گيرد يا از او دوري گزيند) نقل شده است
که ميگويد اين آيه مربوط به زني است که شوهرش نمي خواست بيشتر از اين او
را به همسري خودش نگهدارد، بلکه ميخواست که او را طلاق نمايد و با ديگري
ازدواج کند، از اينرو زن به مردش گفت: " مرا نگهدار و طلاقم مده، و با
ديگري ازدواج کن و من از تو نفقه نمي خواهم و نه هم با من همبستر شو."
خداوند دستور ميفرمايد: صلحي برضاي طرفين که صلح بهر حال بهتر است." (65 )
بر
مبناي حديث فوق از بخاري، زني که از بيوفائي و جفا از جانب شوهرش بيم
دارد، قرآن به او توافق صلح آميز را توصيه مي کند و حتي از او ( زن )
ميخواهد که حاضر به تسليم در برابر خواستهاي مردش از آنجمله ازدواج وي با
کسي ديگري شود، و سر انجام حاضر شود که از حق خودش بلحاظ مالي و رابطه جنسي
هم بگذرد. عايشه در مورد اين موقعيت نا مساعد زن حکايتي دارد که شنيدني
است: ". . . و چون سوده دختر زمعه ميترسيد پيغمبر او را طلاق دهد به حضرت
گفت نوبت مرا مراعات مکن من توقع همبستري با ترا ندارم و شب خود را به
عايشه ميدهم ولي مرا طلاق مده زيرا ميخواهم روز حشر جزء زنان تو محسوب
بشوم." ( 23 سال ، ص 209 ، علي دشتي )
تنبه جسمي زن متمرد، بعنوان آخرين راه حل و چاره جوئي پيش از طلاق است، زن
نخست بايد نصيحت شود و اگر اين امر مؤثر نيافتاد، مرد حق دارد که از
همخوابگي با او ( همسرش ) دوري گزيند. حکم قرآن مبني بر رفتار نيک با زن در
تناقض با اين حکم که زن ياغي را تنبه نموده و ازش دوري گزيند نيست، چون از
نظر اسلام تنبه جسمي زن خود عين مهرباني و شفقت با او است. محمد پيامبر
اسلام که خود گويا مهربانانه ترين سلوک را با زناش داشته، ازهمهٌ آنها مدت
يکماه دوري ميگزيد. ( 66 ) غزالي اين مسأله را چنين بيان ميکند: " در زنان
شرارت و ضعف وجود دارد. ديپلماسي و خشونت چاره گر شرارت ( نابکاري ) است،
مهرباني و ملايمت علاج ضعف و سستي." ( 67 )
 |
زن یک آلت تناسلی متحرک محسوب میشه:
لا شک ان المرأة کلها عورة لغة و عرفا ...
اما الحرة البالغة فجمیع بدنها عورة ...
اما المرأة الحرة ، فجسدها عورة ...
منابع :
بحار الأنوار, ج 43, ص 92
وسائل الشیعة ج 27 ص 110، حدیث 33343
جواهر الکلام 8/164
نهایة الاحکام 1/365 ، علامه حلی »
المعتبر /153 و 154 ، محقق حلی »
الکافی /139 ، ابوالصلاح حلبی »
الفقه علی المذاهب الاربعة 1/192
کشف الرموز 1/ 141 |
زن از دید کتب مقدس، باید فرزند بزاید تا رستگار شود ! آری ... این زن است
که مایه ی هلاکت انسان می شود ؛ این زن بود که آدم را فریب داد و باعث شدن
انسان از بهشت رانده شود . زن حق ندارد چیزی را به کسی تعلیم دهد و ... !
این زن است که عورتت و مایه شرم مرد است و مرد بایستی این عورتت را
بپوشاند وگرنه دیوث است و به هشت نمی‌رود. این زن است که حتی صاحب بدن و
سکسی شووالیتیت خود نیز نیست و حتی به بهشت رفتنش به رضایت شوهر دارد. این
زن است که قیمی به نام مرد دارد و بایستی از قیم خود اطاعت کند وگرنه مشت و
لگد در انتظار اوست و حتی به بهانه ناموس پرستی میشود سرش را بورید و
گذاشت روی سینه‌اش بدون اینکه قاتل قصاص شود
آری ... این زن است. حال و روز این زن در بین احکام ادیان سامی بسیار رقّت انگیز است و گریه دارد,
و
این ما مردان هستیم که هر کدام در رحم یک زن به نام زیبا و دوست داشتنی
مادر ۹ ماه میخوابیم و او ما را با هم به هر سو حمل می‌کند و با کوجکترین
حرکت غیر عادی ما بند از بند دلش پاره میشود و هراسان نگران سلامتی ما
میشود. این ما مردان هستیم که از بدن این زنان دوست داشتنی متولد شده ایم و
به محض تولد ما را بر سینه خود میفشارد و اشک شوق میریزد و ما رو بوسه
باران می‌کند. و این ما مردان هستیم که در خانه همزادی به نام زیبا و
مهربان خواهر داریم که هر وقت سرمان درد کند مثل پروانه به دور سر ما
میگردند و چشم‌هایشان پر از اشک میشود و برای شفا ما با بغضی خفه دعا
میکنند. و این ما مردان هستیم که مونس و همدردی به نام عاشقانه همسر داریم
که هر شب در آغوش عاشقانه شان به خواب می‌رویم و از شدت دوست داشتنشان ذوب
می‌شویم. این ما مردان هستیم که نور چشمی به نام دختر داریم که با ورودمان
به خانه سرشار از عشق و شادی میشوند و به دور پدر رقص شادی میکنند.
براستی
ما کیستیم؟ مگر نه این است که جزیی از خون و گوشت و پوست و استخوان این
زنان هستیم؟ تبعیض جنسی و مذهبی وحشتناکترین تبعیض رایج بین ما انسان
هاست. به نام انسان و انسانیت نگاه جنسی را در تمام زمینه‌ها محکوم کنیم و
خود را از بند این اسارت کثیف و ذلت بار ادیان برهانیم. چه مرد باشید چه
زن شر یادتون نره لطفا
پیشاپیش سپاس
د‌ن بهرامی
منابع:
58 ــ مشکات ،کتاب 1 بخش << وظايف زن و شوهر >> ، پاورقي شماره 140 .
59 ــ ابن کثير ، تفسير سوره نساء ، آيه 34 ، اين حديث بوسيله ابو داود و ابن ماجه هم نقل شده است .
60 ــ سيدقطب ، في طلال القرآن ، تفسير آيه 34 ، سوره نساء .
61 ــ انجمن هاي اسلامي استراليا، نشريه مناره ، 1980 ، ص 10 .
62 ــ سيد قطب ، في ظلال القرآن ، تفسير آيه 34 ، سوره نساء .
63 ــ البهي الخولي ، الاسلام و المراة ألمعاصرة ، دارالقلم ، کويت 1984 ، ص 105 .
64 ــ قرآن سوره نساء آيه 128 .
65 ــ صحيح بخاري ، ترجمه انگليسي ، بخش 7 ، حديث 134 .
66 ــ همان منبع ، حديث 130 و 131 .
67 ــ احياي علوم الدين ، غزالي ، دارالکتب علميه ، بيروت ، جلد 2 کتاب ادب النکاح ، ص 52 .
68 ــ قرآن سوره نساء ،آيه 3 .
69 ــ قرآن سوره نساء ،آية 129 .
