موسوی اعضاء کابينه ی خود را معرفي می کند:
وزرای او عبارتند از:
پرورش(آموزش‌وپروش) - نبوي(پست) - ري شهري( اطلاعات)- نمازي( دارايی) – ولايتي(امورخارجه) – عسگراولادي ( بازرگانی)منافي(بهداشت) - سلامتي(کشاورزي) - اصغري (دادگستري) - سليمي ( دفاع) – نژادحسينيان (راه) – رفيقدوست ( سپاه)هاشمي(صنايع) – نجفي ( علوم ) – معاديخواه (ارشاد) – توکلي(کار) - نيک روش(کشور) – گنابادي(مسکن) – غرضي(نفت)غفوري فرد(نيرو) - بهزاد نبوي (وزير مشاور در امور اجرايي)دومين کابينه ی موسوی در سال 1366 تشکيل می شود. دولتی که اعضای آن نسبت به دور اول با تغييرات زيادی روبروست.اکرمي (آموزش‌وپروش) -غرضي (پست) - ري شهري( اطلاعات)- نمازي( دارايی) – ولايتي(امورخارجه) - عابدي جعفري ( بازرگانی)مرندي (بهداشت) - زالي (کشاورزي) -حبيبي (دادگستري) - جلالي ( دفاع) – سعيدي کيا (راه) – رفيقدوست ( سپاه)نبوي (صنايع) – فرهادي ( علوم ) – خاتمي (ارشاد) – سرحدي زاده (کار) - نوري (کشور) – کازروني (مسکن) – آقازاده (نفت)بانکي (نيرو) - نامدار زنگنه(جهاد)
از بين 22 وزير دوره ی اول نخست وزيری تنها 4 وزير بدون تغييردر دوره ی دوم کابينه ی موسوی قرار داشتند.
سيد مرتضي نبوي ، وزير پست، تلگراف و تلفن ميرحسين موسوي در کابينه ی اول اوست.نبوی در اين باره می گويد:
زماني كه ما در دولت موسوي وزير حضور داشتيم، به همراه چند نفر از ديگر وزرا با سياست‌هاي اقتصادي دولت مخالف بوديم و اين اختلافات در زماني شدت گرفت و در نهايت منجر به اين شد كه موسوي در دور دوم نخست وزيري وزرای زيادی را تغيير دهد.
بنده و احمد توكلي را براي اينكه لايحه بودجه را در روزنامه منتشره كرده بوديم به دادگاه فرا خواندند، موسوي مي‌خواست آن را به صورت محرمانه به مجلس ارسال كندکه ما در روزنامه رسالت منتشر كرديم. البته اين اقدام كه لايحه بودجه به صورت محرمانه به مجلس ارسال شود مغاير با قانون بود، از اين رو ما را به دادگاه فراخواندند.
حلقه مديريت در زمان موسوي تنگ بود و موسوي هم سعه صدري كه بتواند ديدگاه‌هاي مختلف را تحمل كند نداشت، حتي موسوي در وزارتخانه‌ها دفتر‌هايي تاسيس كرده بود كه در واقع از آن ها وزير را دور بزنند و مستقيم با آقاي موسوي كار كنند. آن دفاتر در امور دخالت مي‌كردند كه اين موضوع در دور دوم نخست وزيري موسوي گسترده‌تر شده تا جايي كه موسوي براي وزرا شرط مي‌گذاشت كه حتي انتخاب معاونان نيز با جلب نظر وي صورت بگيرد. دايره موسوي در زمان نخست وزيري بسته بود و خيلي راحت نمي‌شد با وي رابطه پيدا كرد از اين رو ممكن است اين موضوع را امروز هم موسوي همراه خود داشته باشد.
سياست‌هاي اقتصادي زمان جنگ به طور افراطي دولتي بود كه حتي مي‌توان آثار آن را پس از جنگ هم ملاحظه كرد تا جايي كه امروز برخي از كارشناسان معتقدند كه آن سياست‌ها هنوز هم در صنعت باقي مانده، لذا صنعت ما قابل رقابت با صنايع ديگر كشورها نيست. البته بايد گفت كه اقدام خوبي هم در زمان مير حسين صورت گرفته و آن اين بود كه در سال‌هاي آخر جنگ، دولت مير حسين درآمد ارزي خوبي داشت ولي در كل در خصوص واردات بايد گفت كه در آن دوران كشتي‌ها در بنادر ما براي تخليه بار خود صف مي‌كشيدند و حتي هزينه دموراژ و تاخير در تخليه بارها را هم از ما مي‌گرفتند.
موسوی در دوران نخست وزيری خود در چند نوبت اقدام به استعفا نمود که طي اين سال ها همواره مورد توجه بوده است او وقتي مورد خطاب قرار مي گيرد كه چه تضميني وجود دارد كه شما اين بار استعفا ندهيد، به استعفاي سال 67 خود اشاره مي كند و مي گويد:
من فقط يک بار استعفا کردم، آن هم به دليل پايان جنگ و گرفتن اختيار تعزيرات حکومتي از من بود که به شدت نيز مورد عتاب امام(ره) قرار گرفتم ولي در پرخاش ايشان لطف زيادي مشاهده کردم و مطمئن باشيد اين بار استعفاء نخواهم کرد.
تأكيد ميرحسين بر اينكه تنها يك بار استعفا داده، در حالي است كه هاشمي رفسنجاني در كتاب خاطرات خود از 2 استعفاي ديگر نيز خبر مي دهد! در اين 2 بار، ميرحسين با كوچك‌ترين بهانه اي تصميم به استعفا مي گيرد كه به نوعي توسط هاشمي يا رئيس‌جمهور وقت منصرف مي شود. طرح مكرر بحث استعفا در حالي است كه كشور از يك سو با مشكلات عمده اقتصادي مواجه بود و از سوي ديگر از جانب ايالات متحده امريكا مدام مورد تهديد قرار مي گرفت. در واقع شرايط داخلي و خارجي كشور ثبات كافي نداشت.
استعفاي اول به سال 62 برمي گردد. هاشمي در ذيل خاطرات روز يك شنبه نهم بهمن ماه در كتاب "آرامش و چالش" صفحه 348 اين گونه مي نويسد:
شب در دفتر رئيس جمهور، جلسه اي با حضور {دكتر ولايتي} وزير امور خارجه و آقاي محتشمي(سفير ايران در سوريه) داشتيم. آقاي رئيس جمهور گفتند مهندس موسوي(نخست وزير) آمده و به خاطر عدم توافق روي وزير مسكن، پيشنهاد استعفا داده كه آيت الله خامنه اي مخالفت كرده و گفته اند كه وجود اختلاف به هر حال هست و با اين مقدار اختلاف نبايد كنار رفت و قابل حل است. نظر من هم همين است. نمي شود به روزي رسيد كه اختلاف نباشد.
اما استعفاي دوم به سال 63 بر مي گردد. درست با فاصله چند روز از بمباران مناطق مسكوني پيرانشهر. هاشمي رفسنجاني ذيل خاطرات روز 12 ارديبهشت ماه در كتاب "به سوي سرنوشت" صفحه 72 به اين استعفا اشاره مي كند. اين بار نيز كمي بودجه و عدم هماهنگي با رئيس جمهور وقت يعني آيت الله خامنه اي بهانه استعفا را فراهم مي آورد. اما اين بار ميرحسين به جاي اينكه مستقيماً پيش رئيس جمهور يا امام برود، خدمت آقاي هاشمي مي رسد. هاشمي داستان را اين گونه تعريف مي كند:
با مهندس موسوي نخست وزير ملاقات داشتيم؛ به خاطر عدم هماهنگي با رئيس جمهور و كمي بودجه استعفا و تعويض كابينه را مطرح كرد؛ مخالفت كردم و گفتم بايد تفاهم ايجاد كرد.
http://www.mosavioffline.com/page3.htm
وزرای او عبارتند از:
پرورش(آموزش‌وپروش) - نبوي(پست) - ري شهري( اطلاعات)- نمازي( دارايی) – ولايتي(امورخارجه) – عسگراولادي ( بازرگانی)منافي(بهداشت) - سلامتي(کشاورزي) - اصغري (دادگستري) - سليمي ( دفاع) – نژادحسينيان (راه) – رفيقدوست ( سپاه)هاشمي(صنايع) – نجفي ( علوم ) – معاديخواه (ارشاد) – توکلي(کار) - نيک روش(کشور) – گنابادي(مسکن) – غرضي(نفت)غفوري فرد(نيرو) - بهزاد نبوي (وزير مشاور در امور اجرايي)دومين کابينه ی موسوی در سال 1366 تشکيل می شود. دولتی که اعضای آن نسبت به دور اول با تغييرات زيادی روبروست.اکرمي (آموزش‌وپروش) -غرضي (پست) - ري شهري( اطلاعات)- نمازي( دارايی) – ولايتي(امورخارجه) - عابدي جعفري ( بازرگانی)مرندي (بهداشت) - زالي (کشاورزي) -حبيبي (دادگستري) - جلالي ( دفاع) – سعيدي کيا (راه) – رفيقدوست ( سپاه)نبوي (صنايع) – فرهادي ( علوم ) – خاتمي (ارشاد) – سرحدي زاده (کار) - نوري (کشور) – کازروني (مسکن) – آقازاده (نفت)بانکي (نيرو) - نامدار زنگنه(جهاد)
از بين 22 وزير دوره ی اول نخست وزيری تنها 4 وزير بدون تغييردر دوره ی دوم کابينه ی موسوی قرار داشتند.
سيد مرتضي نبوي ، وزير پست، تلگراف و تلفن ميرحسين موسوي در کابينه ی اول اوست.نبوی در اين باره می گويد:
زماني كه ما در دولت موسوي وزير حضور داشتيم، به همراه چند نفر از ديگر وزرا با سياست‌هاي اقتصادي دولت مخالف بوديم و اين اختلافات در زماني شدت گرفت و در نهايت منجر به اين شد كه موسوي در دور دوم نخست وزيري وزرای زيادی را تغيير دهد.
بنده و احمد توكلي را براي اينكه لايحه بودجه را در روزنامه منتشره كرده بوديم به دادگاه فرا خواندند، موسوي مي‌خواست آن را به صورت محرمانه به مجلس ارسال كندکه ما در روزنامه رسالت منتشر كرديم. البته اين اقدام كه لايحه بودجه به صورت محرمانه به مجلس ارسال شود مغاير با قانون بود، از اين رو ما را به دادگاه فراخواندند.
حلقه مديريت در زمان موسوي تنگ بود و موسوي هم سعه صدري كه بتواند ديدگاه‌هاي مختلف را تحمل كند نداشت، حتي موسوي در وزارتخانه‌ها دفتر‌هايي تاسيس كرده بود كه در واقع از آن ها وزير را دور بزنند و مستقيم با آقاي موسوي كار كنند. آن دفاتر در امور دخالت مي‌كردند كه اين موضوع در دور دوم نخست وزيري موسوي گسترده‌تر شده تا جايي كه موسوي براي وزرا شرط مي‌گذاشت كه حتي انتخاب معاونان نيز با جلب نظر وي صورت بگيرد. دايره موسوي در زمان نخست وزيري بسته بود و خيلي راحت نمي‌شد با وي رابطه پيدا كرد از اين رو ممكن است اين موضوع را امروز هم موسوي همراه خود داشته باشد.
سياست‌هاي اقتصادي زمان جنگ به طور افراطي دولتي بود كه حتي مي‌توان آثار آن را پس از جنگ هم ملاحظه كرد تا جايي كه امروز برخي از كارشناسان معتقدند كه آن سياست‌ها هنوز هم در صنعت باقي مانده، لذا صنعت ما قابل رقابت با صنايع ديگر كشورها نيست. البته بايد گفت كه اقدام خوبي هم در زمان مير حسين صورت گرفته و آن اين بود كه در سال‌هاي آخر جنگ، دولت مير حسين درآمد ارزي خوبي داشت ولي در كل در خصوص واردات بايد گفت كه در آن دوران كشتي‌ها در بنادر ما براي تخليه بار خود صف مي‌كشيدند و حتي هزينه دموراژ و تاخير در تخليه بارها را هم از ما مي‌گرفتند.
موسوی در دوران نخست وزيری خود در چند نوبت اقدام به استعفا نمود که طي اين سال ها همواره مورد توجه بوده است او وقتي مورد خطاب قرار مي گيرد كه چه تضميني وجود دارد كه شما اين بار استعفا ندهيد، به استعفاي سال 67 خود اشاره مي كند و مي گويد:
من فقط يک بار استعفا کردم، آن هم به دليل پايان جنگ و گرفتن اختيار تعزيرات حکومتي از من بود که به شدت نيز مورد عتاب امام(ره) قرار گرفتم ولي در پرخاش ايشان لطف زيادي مشاهده کردم و مطمئن باشيد اين بار استعفاء نخواهم کرد.
تأكيد ميرحسين بر اينكه تنها يك بار استعفا داده، در حالي است كه هاشمي رفسنجاني در كتاب خاطرات خود از 2 استعفاي ديگر نيز خبر مي دهد! در اين 2 بار، ميرحسين با كوچك‌ترين بهانه اي تصميم به استعفا مي گيرد كه به نوعي توسط هاشمي يا رئيس‌جمهور وقت منصرف مي شود. طرح مكرر بحث استعفا در حالي است كه كشور از يك سو با مشكلات عمده اقتصادي مواجه بود و از سوي ديگر از جانب ايالات متحده امريكا مدام مورد تهديد قرار مي گرفت. در واقع شرايط داخلي و خارجي كشور ثبات كافي نداشت.
استعفاي اول به سال 62 برمي گردد. هاشمي در ذيل خاطرات روز يك شنبه نهم بهمن ماه در كتاب "آرامش و چالش" صفحه 348 اين گونه مي نويسد:
شب در دفتر رئيس جمهور، جلسه اي با حضور {دكتر ولايتي} وزير امور خارجه و آقاي محتشمي(سفير ايران در سوريه) داشتيم. آقاي رئيس جمهور گفتند مهندس موسوي(نخست وزير) آمده و به خاطر عدم توافق روي وزير مسكن، پيشنهاد استعفا داده كه آيت الله خامنه اي مخالفت كرده و گفته اند كه وجود اختلاف به هر حال هست و با اين مقدار اختلاف نبايد كنار رفت و قابل حل است. نظر من هم همين است. نمي شود به روزي رسيد كه اختلاف نباشد.
اما استعفاي دوم به سال 63 بر مي گردد. درست با فاصله چند روز از بمباران مناطق مسكوني پيرانشهر. هاشمي رفسنجاني ذيل خاطرات روز 12 ارديبهشت ماه در كتاب "به سوي سرنوشت" صفحه 72 به اين استعفا اشاره مي كند. اين بار نيز كمي بودجه و عدم هماهنگي با رئيس جمهور وقت يعني آيت الله خامنه اي بهانه استعفا را فراهم مي آورد. اما اين بار ميرحسين به جاي اينكه مستقيماً پيش رئيس جمهور يا امام برود، خدمت آقاي هاشمي مي رسد. هاشمي داستان را اين گونه تعريف مي كند:
با مهندس موسوي نخست وزير ملاقات داشتيم؛ به خاطر عدم هماهنگي با رئيس جمهور و كمي بودجه استعفا و تعويض كابينه را مطرح كرد؛ مخالفت كردم و گفتم بايد تفاهم ايجاد كرد.
http://www.mosavioffline.com/page3.htm
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر